Update!

Ha volgers,

Hier is weer een update uit Nepal. Vandaag zit ik hier precies twee maanden, best wel lang. Maar als ik terugkijk, voelt het alsof het veel korter is. Met nog iets meer dan drie weken te gaan, begint mijn avontuur hier al wel flink op te schieten. Helaas, maar ook wel weer goed om terug naar Nederland te gaan, ik begin jullie meer en meer te missen. Zeker in deze periode, waarin jullie op schaatsen staan, sneeuwballen gooien, e.d. in de vrieskou. Dat kan ik me moeilijk voorstellen als ik hier zon en een blauwe lucht om me heen zie, en 15 graden boven nul.

In mijn vorige blog schreef ik dat mijn gezondheid best wel slecht is, maar ik kan nu zeggen dat ik blij ben met de verandering die er is gekomen. Mijn kuch is zo goed als verdwenen, en mijn conditie komt langzaam maar zeker terug. Afgelopen zaterdag was er een voetbalwedstrijd tussen ‘onze’ kerk en een andere kerk, en ik heb 60 minuten vol kunnen spelen. Toen voelde ik kramp opkomen en mijn benen wat opzwellen, maar ik gaf niet op. Tot ik na 80 minuten een tackle maakte en niet meer overeind kon komen.. In beide benen waren mijn spieren eruit gesprongen, einde wedstrijd.. Maar goed, de ervaring was leuk, hoewel ik me heb voorgenomen nooit meer met Nepalezen te gaan voetballen. Het eerste half uur werd er nog wel overgespeeld naar elkaar, maar daarna werd de bal meer en meer blind naar voren geschoten.. Jammer (dan druk ik het nog zachtjes uit) :)

Twee weken terug heb ik training gegeven aan leraren, een heel bijzondere ervaring. Ik ben gewend in de banken te zitten en wat te leren van mijn docenten, maar nu stond ik zelf vooraan om hen dingen te leren. De training gaf ik samen met Pitambar, en achteraf hoorden we veel positieve geluiden.. Leuk, want dan weet je waar je het voor doet. Ik hoop er over twee weken nog een keer langs te gaan om te kijken en te praten of er wat veranderd is in de manier van les geven.. Ik ben benieuwd!

Nieuwjaar werd hier niet speciaal gevierd op 1 januari, door vuurwerk af te steken en champagne te drinken, maar er werd wel aan gedacht: natuurlijk met ‘Happy New Year’, maar het meest speciale waren etentjes. We hebben een middag/avond doorgebracht in het huis van een oom, die een gasthuis heeft waar jongens en meiden leven. Met andere familieleden hadden we hier een speciale, heerlijke maaltijd. De dag erna was er weer zo’n speciaal etentje, nu in een ander huis. Het was genieten, deze manier van nieuw jaar vieren.

Eén van de buren waar ik nogal wat tijd spendeer, is een speler in de nationale competitie van Nepal. Mede daardoor ben ik een wedstrijd gaan kijken, om te zien wat het niveau is. Het stadion was behoorlijk groot, met stoeltjes aan de ene kant (toegang 2 euro) en betonnen banken achter de doelen en de andere kant (toegang 1 euro). Het veld zag er niet heel aantrekkelijk uit, omdat het droog weer is, is er bijna geen gras. Hierdoor was het (misschien) moeilijker voor de spelers om een goed niveau te halen. Het niveau is vergelijkbaar met het hoogste niveau van het amateurvoetbal in Nederland, dus er kan nog wel wat verbeterd worden..!

Meer en meer krijg ik een indruk hoe het onderwijs en het onderwijssysteem hier werkt. Door bezoeken aan scholen, en gesprekken met leerkrachten (maar ook gewone mensen op straat) kom ik meer en meer te weten. Mijn plan voor de komende weken is om de (westerse) internationale school te bezoeken en een overheidsschool, waar ik beide voor een aantal dagen zal zijn.

Nepalees koken gaat me steeds beter af. Sinds vorige week volg ik intensief lessen in de keuken van huize Neupane, en ik ben bijna 100% zelfstandig daar.. Dus als ik terug hoop te komen, verwacht ik Nepalees te kunnen koken..!

Jullie zijn weer wat wijzer van mij, maar dit zijn natuurlijk maar flarden van de grote hoeveelheid dingen die ik hier ervaar.. Voor vandaag wil ik het hierbij laten, om jullie te prikkelen ook mijn volgende verhaal(en) weer te lezen. Dank voor de interesse tot nu toe, en om op z’n Nepalees af te sluiten.. Namasté!
--------------------------------
Hello followers,

We are back with an update from Nepal. Today I am exactly two months here, quite a long time. But when I look back, it feels that it was way shorter. With a thick three weeks to go, the finish of my adventure is coming closer and closer. It’s a pity, but at the same time it is good to be back in the Netherlands. I start to miss you guys more and more. Especially in this period, where you are doing ice-skating, throwing snow balls, and other things in the freezing coldness. It is hard to imagine for me if I look around and see the sun and a blue sky, and 15 degrees above zero.

In my previous blog I wrote that my health situation was quite bad, but I can say that I am happy with the change that came. My cough is gone, and my condition is coming back slowly as well. Last Saturday there was a soccer match between ‘our’ church and another church, and I was able to play full for 60 minutes. After that I felt cramp coming up and my legs were growing, but I didn’t give up. Till the 80th minute, when I made a tackle and couldn’t get up anymore. In both of my legs my mussels jumped out, end of the game.. But anyway, the experience was nice, but I made the decision not to play soccer with Nepali people anymore. The first 30 minutes they were passing, but after that Nepali style came.. Kicking the ball blind to the front.. It’s a pity (but then I say it polite) :)

Two weeks ago I gave training to teachers, a very special experience. I am used to sit in the bench and listen to the teachers, but now I was the teacher and standing in front of them. I gave the training together with Pitambar, and after finishing it we heard lots of positive sounds.. Nice, because then you know why you are doing it. I hope to go back to that school in two weeks, to see what I changed and talk about it as well.. I am excited!

Celebrating New Year was not very special here, mean no firework and no champagne, but they thought about it: of course by saying ‘Happy New Year’ but the most special things were the dinners. We spend an afternoon in the house of an uncle, who has a guesthouse for boys and girls. We ate pork, rice, dahl and roti together with other families, really special and nice..! The next day we had again something like that, but then in another house. It was enjoying, this type of celebrating the New Year.

One of the neighbors, where I spend some time, is a player in the national competition of Nepal. Because of that I went to a match from him, to see what the level is. The stadium was quite big, with chairs at one side (access 2 euro) and concrete benches at the other side (access 1 euro). The field didn’t look attractive, because of the dry weather there is almost no grass. Because of that was it (maybe) not possible to reach a high level. The level is comparable with the highest amateur level in the Netherlands, so they still can improve a lot..!

More and more I get an impression how the education and the education system works. Because of visits to schools, talks with teachers but also the people on the street, I get to know more and more. My plan for the coming weeks will be to visit the western international school and a government school, in both I hope to spend a couple days.

You know a little bit more about me and my life now, but this is only a few from the things that I experience here. For today I like to keep it like this, to keep you motivated to read my next stories as well. Thanks for the interest till now, and to finish Nepali way..: Namasté!