Hoe was mijn eerste anderhalve maand in Nepal?
Door: Daan Krijgsman
Blijf op de hoogte en volg Daan
04 Januari 2013 | Nepal, Kathmandu
Lieve mensen,
Allereerst: dankjulliewel voor al jullie interesse die jullie tot nu toe hebben getoond. Het doet me erg goed berichtjes, vragen en nieuws te ontvangen, en dat heeft ook gestimuleerd mijn eerste verhaal online te brengen. Het zal wat langer zijn, omdat ik van anderhalve maand moet beschrijven, maar dat hebben jullie vast ervoor over ;)
Waar ben ik op dit moment en waar ben ik geweest?
Ik leef in huis bij Pitambar en Nikish Neupane, met hun dochtertje Nitasja. Zij wonen in Kathmandu. Pitambar heb ik ontmoet in Nederland, hij volgde dezelfde minor als ik. Het huis is klein, basic, maar goed om in te leven. En voor mezelf vind ik het ook goed om in een Nepalees gezin te zijn, om ook op deze manier een stukje cultuur mee te pakken. Tot kerst had ik nog niets anders gezien dan Kathmandu, na de kerst zijn we naar Itahari en Dhankuta gegaan, wat meer in het oosten van Nepal. Hier ben ik voor een week geweest. Het was heel indrukwekkend en mooi om een heel ander deel van Nepal te zien. Ik heb 2 dagen in een dorp doorgebracht, de mensen leven hier bijna 100% van de natuur. Heel basic, maar ook heel schoon, en de natuur was echt genieten!
Wat is mijn doel waarom ik in Nepal ben?
Ik volg de opleiding voor leerkracht aan de PABO in Gouda. In het vierde jaar kiezen we een minor. Ik heb gekozen voor de internationale minor, en dat biedt de mogelijkheid om drie maanden naar het buitenland te gaan, om daar een onderzoek te doen. Mijn onderzoek is gericht op de Nepalese leerkracht: hoe werkt een (christelijke) Nepalese leerkracht, wat is zijn invloed in een lokaal, hoe bereidt hij/zij zich voor. Verder is dit een hele grote kans om ervaring op te doen, te vergelijken met Nederland enz.
Wat waren hoogte-/dieptepunten en/of grote verschillen tot nu toe?
Eén van de grootste verschillen die ik tot nu toe ervaar ik hoe de huizen er van binnen uitzien. In het huis waar ik leef, hebben ze geen stoelen of banken, geen verwarming, een lage tafel, een hard bed.. Je hoort het al, heel anders dan wat ik gewend ben. De eerste dagen was dit wel even wennen, maar nu realiseer ik het bijna al niet meer. Behalve op momenten dat ik in een westers huis kom, en heerlijk onderuit zak in een stoel of bank..
Een ander groot verschil is de kerk(dienst) en de rustdag. In Nepal ga ik op zaterdag naar de kerk, een kerkdienst die officieel om 10 uur begint, maar waar de meeste mensen tussen 10 en 11 uur pas aankomen. Tot 11 uur is het zingen/worshipping, vanaf 11 uur begint de preek ongeveer. Een kerkdienst duurt ongeveer 2-2,5 uur. De mensen zijn actief, tijdens het eerste uur van zingen en bidden zitten ze, staan ze, klappen wel eens mee met de muziek (gitaar en drum), maar de sfeer voelt goed. Na de kerkdienst is er een soort van ontmoeting, praatje met elkaar, en daarna start een jongerenprogramma. De weken voor Kerst deden de jongeren liederen voorbereiden die ze wilden zingen tijdens Kerst.
Eén van de problemen waar ik tegen aan loop is mijn gezondheid. Sinds ik hier ben, ben ik niet fit meer. Er zijn twee dieptepunten, de eerste was na ongeveer twee weken. Ik had diaree i.c.m. kotsen. Na twee dagen was ik compleet leeg en wilde naar de wc gaan, want voelde me niet goed. Onderweg naar de wc ging ik knock out, ik viel op de stenen vloer en hield er een fikse bult op mijn hoofd aan over. Even dacht ik dat het einde van mijn avontuur hier in zicht was, want ik had totaal geen energie meer. Gelukkig knapte ik daarna weer wat op. Vorige week, na een busreis van 13 uur richting Itahari, kreeg ik koorts, en had ik weer het gevoel van totaal geen energie. Ook dat lijkt nu weer redelijk over te zijn, maar de kuch blijft. Dit komt waarschijnlijk door de kou (geen verwarming, kan dus niet opwarmen), en de 'dust'. In Kathmandu werken ze aan de weg, maar de stof langs de kant waait op en hangt overal in de lucht, i.c.m. de uitlaatgassen van de auto's, die ook niet al te fris zijn.
Maargoed, genoeg negatief nieuws, tijd voor positief nieuws. De mensen zijn hier heel gastvrij. Ik ben al in diverse huizen geweest, je wordt heel snel binnengelaten, en krijgt dan (natuurlijk) een maaltijd voorgeschoteld, waarbij men hoopt dat je zoveel mogelijk eet. Verder kun je hier heerlijk uit eten, voor een paar eurootjes, dus ook dat is een groot pluspunt. Verder is het gezin waar ik verblijf heel goed voor me. Ik voel me hier echt thuis, ze leggen me in de watten, en ik hoef in principe niets voor hen te doen. Verder is het niet altijd koud hier, overdag schijnt de zon en voelt het alsof het zomer is. Dan is het heerlijk om in de zon te zitten/lopen! Het zijn in 'the village', het dorp, ver buiten de bebouwde kom, was ook één van de hoogtepunten. De mensen zijn tevreden met wat ze hebben, en zagen er ook gezond uit, behalve de tanden dan.. :) Sommige mensen liepen met een half gebid rond. Dat is dan weer het nadeel van het dorp, er is geen tandarts waar je even langs gaat. Maar voor de meeste dingen hebben ze een oplossing uit de natuur. Zo had ik bijvoorbeeld pijn op mijn borst, ze gaven mij een blaadje van een plant, wat er voor zorgde dat na 15 minuten de druk op mijn borst weg was.. Bijzonder!
De scholen zijn ook een hele ervaring op zich. Mijn eerste school, waar ik drie weken onderzoek heb gedaan, staat in Kathmandu bekend als een goede school. Toen ik de eerste dag binnenstapte, heb ik echter een aantal keer met een open mond gestaan.. Kinderen van 5/6 jaar, die met een dikke rugzak naar school komen, met ongeveer 10 boeken erin, wat betekent dat ze al kunnen lezen, schrijven en huiswerk hebben. En verder klaslokalen die koud en klein zijn, waar veel kinderen in zitten die te weinig ruimte hebben, en leraren die geen moeite hebben om het uur vol te praten.. Maar ook dit went, en na anderhalve maand kan ik zeggen dat dit een onderdeel van de cultuur is, wat heel lastig is om te veranderen, omdat de mensen ook zo zijn groot gebracht.
Over twee weken hoop ik mijn eerste training aan leraren te geven, een geweldige uitdaging voor mij. Hopelijk kunnen ze met praktische handvaten hun eigen handelen en de klassen veranderen, mijn grootste doel/droom..!
Het leven hier is moeilijk kort samen te vatten, maar ik zal een poging doen: Het is een super ervaring, af en toe moeilijk door de taal en mijn gezondheid, maar ik geniet veel, ook van de kleine dingen, zoals een warme douche die ik 1x in de week neem..! Hebben jullie vragen/opmerkingen of wat dan ook, laat gerust een berichtje achter. Weet dat ik dat waardeer.. ;)
Hieronder vertaal ik een gedeelte van mijn blog in het engels, voor de buitenlandse mensen die mijn blog volgen..
Namasté!
--------------------------------
Dear people,
First of all: thank you very much for showing your interest in me being in this country. I really like and appreciate you messages, questions and news. That brought me to share this story with you..
Where am I right now, and where did I go?
I live with Pitambar and Nikish Neupane, and their little daughter Nitasja. They live in Kathmandu. I met Pitambar in the Netherlands, he was following the same course as me. The house is small, basic, but good to live in. And for myself I think it is very good to be and live in a Nepali family as well. Till Christmas I didn't see anything else then Kathmandu, but after Christmas I went to the east side of the country. The main places we went were Dhankuta and Itahari. We visited some schools here, and I went to the village as well, the remote place of Nepal. That was really impressive. I have never been in such a basic place before. I didn't see any car, hardly any motor cycle, and the people are living from what the nature gives to them. The nature was beautiful!
Why am I in Nepal?
I am following a bachelor study to become a teacher. In the fourth year, you get the chance to go abroad and do a research. I am doing a research here to find out how a Nepali teacher works, and how he/she runs a classroom.
What were big differences till now, and best and bad parts?
One of the biggest differences I experience is how the houses look from the inside. In the house I live, they don't have any chair of banks, no heating system, a low table and a hard bed.. You hear it already, totally different from what I am used to have. The first days it was different, but it never became difficult to me..
An other big difference is the church, the sermon and the rest day. In Nepal I go to church on Saturday, to a sermon that starts at 10am, but most of the people arrive between 10 and 11am. The first hour is worshipping, from 11am there is a preach till 12. Totally it takes about 2-2,5 hour. But it is really different. The people are active, during the first hour they sit, stand, clap sometimes with the music, which is drum with guitar(s), but it feels good to be in here. After church there is time to meet each other, and after that there is a youth program.
One of the problems I face is my health. I am not in good condition since I am in Nepal. I had one worse experience, after two days of diarrhea and puking I passed out on my way to the toilet. I thought it was the end of my adventure in Nepal, because I had no energy any more to do something. I further cough a lot, I think because of the cold and the dust in the city. They are working with the roads, and the cars are not that clean and produce a lot of dirty gash in the air.
But enough bad news, time for positive news. The people are really friendly here. I went to a couple houses already. I am free to enter the houses, and off course I get some food (lunch/dinner). The more I eat, the better :) Going out and eat in a restaurant is not bad, you can enjoy the food for only 2-5 euro, not bad..!
The family I stay with is really friendly to me. I don't have to work in their house, and they give me a good time. Off course I do some work here, but it is not necessary.
During the day, the weather is quite good. The sun is shining, and it feels like summer when the sun shines.. Awesome to walk or sit outside! Being in the village is also one of my highlights here. Far away from the city, and the people are fine with what they have. They live from the nature, and enjoy the nature. The only problem they have are their tooth. Some of them walk around with only half of it. That's the problem when there is no dentist out there.. But for the most of things they have a solution from nature. For example, I was coughing and had some pain on my breast. After eating some leaves the pain went away.. Special!
The schools are also a huge experience. The first school where I went, is known as a good school in Kathmandu. I went three weeks there, but the first day that I went there, there were some moments that I was standing with my mouth open: seeing children from 5-6 years old, carrying a heavy bag with approximately 10 books is really different then the Netherlands. That means that they read, write and get homework already. And further cold, small classrooms, with a lot of children, and teachers who don't have any difficulties with talking one hour to the children. But I also get used to this, and after one and a half month I can say that this is part of this country. The people grew up like this, so it is really difficult to chance something here..!
In two weeks I hope to give my first training to teachers, a big challenge to me. Hopefully they can chance their own teaching practice and their classrooms, with my practical suggestions, my biggest goal/dream..
It is difficult to summarise life here, but I will try: The experience is awesome, sometimes difficult because of the language and my health, but I enjoy a lot, especially from the little things, like the hot shower I take once a week.. :)
Do you have any question, comment, or whatever, please let me know, because I really like your attention..!
Namasté!
Allereerst: dankjulliewel voor al jullie interesse die jullie tot nu toe hebben getoond. Het doet me erg goed berichtjes, vragen en nieuws te ontvangen, en dat heeft ook gestimuleerd mijn eerste verhaal online te brengen. Het zal wat langer zijn, omdat ik van anderhalve maand moet beschrijven, maar dat hebben jullie vast ervoor over ;)
Waar ben ik op dit moment en waar ben ik geweest?
Ik leef in huis bij Pitambar en Nikish Neupane, met hun dochtertje Nitasja. Zij wonen in Kathmandu. Pitambar heb ik ontmoet in Nederland, hij volgde dezelfde minor als ik. Het huis is klein, basic, maar goed om in te leven. En voor mezelf vind ik het ook goed om in een Nepalees gezin te zijn, om ook op deze manier een stukje cultuur mee te pakken. Tot kerst had ik nog niets anders gezien dan Kathmandu, na de kerst zijn we naar Itahari en Dhankuta gegaan, wat meer in het oosten van Nepal. Hier ben ik voor een week geweest. Het was heel indrukwekkend en mooi om een heel ander deel van Nepal te zien. Ik heb 2 dagen in een dorp doorgebracht, de mensen leven hier bijna 100% van de natuur. Heel basic, maar ook heel schoon, en de natuur was echt genieten!
Wat is mijn doel waarom ik in Nepal ben?
Ik volg de opleiding voor leerkracht aan de PABO in Gouda. In het vierde jaar kiezen we een minor. Ik heb gekozen voor de internationale minor, en dat biedt de mogelijkheid om drie maanden naar het buitenland te gaan, om daar een onderzoek te doen. Mijn onderzoek is gericht op de Nepalese leerkracht: hoe werkt een (christelijke) Nepalese leerkracht, wat is zijn invloed in een lokaal, hoe bereidt hij/zij zich voor. Verder is dit een hele grote kans om ervaring op te doen, te vergelijken met Nederland enz.
Wat waren hoogte-/dieptepunten en/of grote verschillen tot nu toe?
Eén van de grootste verschillen die ik tot nu toe ervaar ik hoe de huizen er van binnen uitzien. In het huis waar ik leef, hebben ze geen stoelen of banken, geen verwarming, een lage tafel, een hard bed.. Je hoort het al, heel anders dan wat ik gewend ben. De eerste dagen was dit wel even wennen, maar nu realiseer ik het bijna al niet meer. Behalve op momenten dat ik in een westers huis kom, en heerlijk onderuit zak in een stoel of bank..
Een ander groot verschil is de kerk(dienst) en de rustdag. In Nepal ga ik op zaterdag naar de kerk, een kerkdienst die officieel om 10 uur begint, maar waar de meeste mensen tussen 10 en 11 uur pas aankomen. Tot 11 uur is het zingen/worshipping, vanaf 11 uur begint de preek ongeveer. Een kerkdienst duurt ongeveer 2-2,5 uur. De mensen zijn actief, tijdens het eerste uur van zingen en bidden zitten ze, staan ze, klappen wel eens mee met de muziek (gitaar en drum), maar de sfeer voelt goed. Na de kerkdienst is er een soort van ontmoeting, praatje met elkaar, en daarna start een jongerenprogramma. De weken voor Kerst deden de jongeren liederen voorbereiden die ze wilden zingen tijdens Kerst.
Eén van de problemen waar ik tegen aan loop is mijn gezondheid. Sinds ik hier ben, ben ik niet fit meer. Er zijn twee dieptepunten, de eerste was na ongeveer twee weken. Ik had diaree i.c.m. kotsen. Na twee dagen was ik compleet leeg en wilde naar de wc gaan, want voelde me niet goed. Onderweg naar de wc ging ik knock out, ik viel op de stenen vloer en hield er een fikse bult op mijn hoofd aan over. Even dacht ik dat het einde van mijn avontuur hier in zicht was, want ik had totaal geen energie meer. Gelukkig knapte ik daarna weer wat op. Vorige week, na een busreis van 13 uur richting Itahari, kreeg ik koorts, en had ik weer het gevoel van totaal geen energie. Ook dat lijkt nu weer redelijk over te zijn, maar de kuch blijft. Dit komt waarschijnlijk door de kou (geen verwarming, kan dus niet opwarmen), en de 'dust'. In Kathmandu werken ze aan de weg, maar de stof langs de kant waait op en hangt overal in de lucht, i.c.m. de uitlaatgassen van de auto's, die ook niet al te fris zijn.
Maargoed, genoeg negatief nieuws, tijd voor positief nieuws. De mensen zijn hier heel gastvrij. Ik ben al in diverse huizen geweest, je wordt heel snel binnengelaten, en krijgt dan (natuurlijk) een maaltijd voorgeschoteld, waarbij men hoopt dat je zoveel mogelijk eet. Verder kun je hier heerlijk uit eten, voor een paar eurootjes, dus ook dat is een groot pluspunt. Verder is het gezin waar ik verblijf heel goed voor me. Ik voel me hier echt thuis, ze leggen me in de watten, en ik hoef in principe niets voor hen te doen. Verder is het niet altijd koud hier, overdag schijnt de zon en voelt het alsof het zomer is. Dan is het heerlijk om in de zon te zitten/lopen! Het zijn in 'the village', het dorp, ver buiten de bebouwde kom, was ook één van de hoogtepunten. De mensen zijn tevreden met wat ze hebben, en zagen er ook gezond uit, behalve de tanden dan.. :) Sommige mensen liepen met een half gebid rond. Dat is dan weer het nadeel van het dorp, er is geen tandarts waar je even langs gaat. Maar voor de meeste dingen hebben ze een oplossing uit de natuur. Zo had ik bijvoorbeeld pijn op mijn borst, ze gaven mij een blaadje van een plant, wat er voor zorgde dat na 15 minuten de druk op mijn borst weg was.. Bijzonder!
De scholen zijn ook een hele ervaring op zich. Mijn eerste school, waar ik drie weken onderzoek heb gedaan, staat in Kathmandu bekend als een goede school. Toen ik de eerste dag binnenstapte, heb ik echter een aantal keer met een open mond gestaan.. Kinderen van 5/6 jaar, die met een dikke rugzak naar school komen, met ongeveer 10 boeken erin, wat betekent dat ze al kunnen lezen, schrijven en huiswerk hebben. En verder klaslokalen die koud en klein zijn, waar veel kinderen in zitten die te weinig ruimte hebben, en leraren die geen moeite hebben om het uur vol te praten.. Maar ook dit went, en na anderhalve maand kan ik zeggen dat dit een onderdeel van de cultuur is, wat heel lastig is om te veranderen, omdat de mensen ook zo zijn groot gebracht.
Over twee weken hoop ik mijn eerste training aan leraren te geven, een geweldige uitdaging voor mij. Hopelijk kunnen ze met praktische handvaten hun eigen handelen en de klassen veranderen, mijn grootste doel/droom..!
Het leven hier is moeilijk kort samen te vatten, maar ik zal een poging doen: Het is een super ervaring, af en toe moeilijk door de taal en mijn gezondheid, maar ik geniet veel, ook van de kleine dingen, zoals een warme douche die ik 1x in de week neem..! Hebben jullie vragen/opmerkingen of wat dan ook, laat gerust een berichtje achter. Weet dat ik dat waardeer.. ;)
Hieronder vertaal ik een gedeelte van mijn blog in het engels, voor de buitenlandse mensen die mijn blog volgen..
Namasté!
--------------------------------
Dear people,
First of all: thank you very much for showing your interest in me being in this country. I really like and appreciate you messages, questions and news. That brought me to share this story with you..
Where am I right now, and where did I go?
I live with Pitambar and Nikish Neupane, and their little daughter Nitasja. They live in Kathmandu. I met Pitambar in the Netherlands, he was following the same course as me. The house is small, basic, but good to live in. And for myself I think it is very good to be and live in a Nepali family as well. Till Christmas I didn't see anything else then Kathmandu, but after Christmas I went to the east side of the country. The main places we went were Dhankuta and Itahari. We visited some schools here, and I went to the village as well, the remote place of Nepal. That was really impressive. I have never been in such a basic place before. I didn't see any car, hardly any motor cycle, and the people are living from what the nature gives to them. The nature was beautiful!
Why am I in Nepal?
I am following a bachelor study to become a teacher. In the fourth year, you get the chance to go abroad and do a research. I am doing a research here to find out how a Nepali teacher works, and how he/she runs a classroom.
What were big differences till now, and best and bad parts?
One of the biggest differences I experience is how the houses look from the inside. In the house I live, they don't have any chair of banks, no heating system, a low table and a hard bed.. You hear it already, totally different from what I am used to have. The first days it was different, but it never became difficult to me..
An other big difference is the church, the sermon and the rest day. In Nepal I go to church on Saturday, to a sermon that starts at 10am, but most of the people arrive between 10 and 11am. The first hour is worshipping, from 11am there is a preach till 12. Totally it takes about 2-2,5 hour. But it is really different. The people are active, during the first hour they sit, stand, clap sometimes with the music, which is drum with guitar(s), but it feels good to be in here. After church there is time to meet each other, and after that there is a youth program.
One of the problems I face is my health. I am not in good condition since I am in Nepal. I had one worse experience, after two days of diarrhea and puking I passed out on my way to the toilet. I thought it was the end of my adventure in Nepal, because I had no energy any more to do something. I further cough a lot, I think because of the cold and the dust in the city. They are working with the roads, and the cars are not that clean and produce a lot of dirty gash in the air.
But enough bad news, time for positive news. The people are really friendly here. I went to a couple houses already. I am free to enter the houses, and off course I get some food (lunch/dinner). The more I eat, the better :) Going out and eat in a restaurant is not bad, you can enjoy the food for only 2-5 euro, not bad..!
The family I stay with is really friendly to me. I don't have to work in their house, and they give me a good time. Off course I do some work here, but it is not necessary.
During the day, the weather is quite good. The sun is shining, and it feels like summer when the sun shines.. Awesome to walk or sit outside! Being in the village is also one of my highlights here. Far away from the city, and the people are fine with what they have. They live from the nature, and enjoy the nature. The only problem they have are their tooth. Some of them walk around with only half of it. That's the problem when there is no dentist out there.. But for the most of things they have a solution from nature. For example, I was coughing and had some pain on my breast. After eating some leaves the pain went away.. Special!
The schools are also a huge experience. The first school where I went, is known as a good school in Kathmandu. I went three weeks there, but the first day that I went there, there were some moments that I was standing with my mouth open: seeing children from 5-6 years old, carrying a heavy bag with approximately 10 books is really different then the Netherlands. That means that they read, write and get homework already. And further cold, small classrooms, with a lot of children, and teachers who don't have any difficulties with talking one hour to the children. But I also get used to this, and after one and a half month I can say that this is part of this country. The people grew up like this, so it is really difficult to chance something here..!
In two weeks I hope to give my first training to teachers, a big challenge to me. Hopefully they can chance their own teaching practice and their classrooms, with my practical suggestions, my biggest goal/dream..
It is difficult to summarise life here, but I will try: The experience is awesome, sometimes difficult because of the language and my health, but I enjoy a lot, especially from the little things, like the hot shower I take once a week.. :)
Do you have any question, comment, or whatever, please let me know, because I really like your attention..!
Namasté!
-
04 Januari 2013 - 12:43
Martine Van Der Waal:
Lieve Daan
Veel wisten we al!Maar erg leuk dat je een blog schrijft!Met nog ruim een maand te gaan begint je trip al op te schieten, we hopen dat het wat beter mag gaan met je gezondheid en verder wensen we je onderstaand gedicht toe:
Ga niet alleen door ’t leven
Maar ga met God uw leidsman
Hij wil u sterkte geven
En heeft met u een plan.
Ga niet alleen door ’t leven
Maar laat u leiden door God
Hij zal u nooit begeven
Hij is bewogen met uw lot.
God wil u veilig leiden
Over bergen en door dalen
Hij zal nooit van u scheiden
Hij wil u met liefde omstralen.
Veel liefs van Jan en Martine Bert en Joanne -
04 Januari 2013 - 13:24
Toby Drost:
Hoi Daan,
Hoe herkenbaar allemaal, ik waan me zo weer in Nepal. En inderdaad, ik had na ongeveer een week ook die ervaring van, ze leven hier zo en ze weten niet anders. Zelfs het douchen met koud water went he. Zoals je de kerkdienst beschrijft is het helemaal. De eerste keer dat ik ging vroeg ik hoe laat hij begon. Antwoord 10 uur, maar kom maar om kwart over 10. Ja amme hoela, dat doe je toch niet, ik ben gewoon op tijd hoor. En tot mijn verbazing stapten er inderdaad tussen 10 en 11 steeds mensen naar binnen. Toen snapte ik dat je rustig om kwart over 10 binnen kunt komen. Wat een verschil he? Wel vervelend dat het met je gezondheid niet helemaal top verloopt. Ik hoop dat het de laatste maand van je verblijf daar beter zal gaan. Trouwens de beste wensen nog voor 2013. Afgelopen zaterdag zijn Josien en Ad nog bij ons geweest in Den Ham. Leuk om ze even weer te spreken. Voor hen zit het verlof er ook weer bijna op. Ze gaan de 18e terug naar Nepal. Waarschijnlijk zul je ze nog wel spreken. Wil je Pitambar en zijn vrouw de groeten van me doen? En wil je Pitambar vertellen, dat ik een mail heb gestuurd naar de KPZ in Zwolle met de vraag of hij contacten kan leggen met het oog op Dalton onderwijs. Ik heb nog geen reactie terug. Zo gauw ik nieuws heb laat ik het hem weten. Doe verder iedereen de groeten die ik ken. Nu een fijne tijd nog in Nepal en hoop je in Nederland nog eens te ontmoeten.
Groeten Toby -
04 Januari 2013 - 13:25
Hanneke:
Wat leuk om jou belevingen te lezen!
Geniet van de cultuur de omgevingen enzovoort!
En sterkte met je gezondheid!
Groetjes Hanneke -
04 Januari 2013 - 15:22
Cobi Krijgsman:
Lieve Daan,
Net als Martine zeg ik, we wisten al veel, alleen over je laatste week weinig, omdat je net weer terug bent en we hebben je nog niet gesproken.
Met de foto's en dit verhaal : indrukwekkend! En een prachtige natuur in Nepal.
We zijn je gastgezin heel dankbaar voor de warme, hartelijke manier waarmee ze jou in hun gezin hebben opgenomen!
Ik hoop dat je gezondheid stabiel blijft.
Voor de tijd die je daar nog bent wens ik je van harte Psalm 121 toe!
Veel liefs van je moeder
-
04 Januari 2013 - 15:44
Adriana Van Brenk:
Dag Daan
We vonden het heel leuk om je reisverslag te lezen. Wat een belevenis allemaal!
Je zal bij thuiskomst wel hele verhalen hebben.
We denken vaak aan je en we hopen dat je de rest van de tijd in Nepal in betere gezondheid mag doorbrengen.
Veel succes verder!
Hart.groeten van je oom en tante, fam. van Brenk -
04 Januari 2013 - 19:08
Jacoline Van De Steeg:
Dag Daan,
Wat mooi om je verslag te lezen en de prachtige foto s maken het helemaal compleet.
Hopelijk gaat het snel beter met je gezondheid. En............bij ons op school leren
we gebid met een t, dus als je nog wil solliciteren........;)
Hartelijke groeten en we zien uit naar je volgende verslag.
Fam van de Steeg -
05 Januari 2013 - 00:30
Dianne:
Ha Daan,
Wat leuk dat je in Nepal bent! Wat een belevenissen....
Geef je ook les of doe je alleen onderzoek?
Veel succes!!!
Groetjes Dianne Borkent -
05 Januari 2013 - 05:59
Ome Jan & Tante Klazina,Chilliwack, Canada:
Dear Daan,
We zullen het maar op z'n Hollands doen, he. Wat was dat gisteravond leuk dat je even skyp(te),56 minuten!Zodoende wisten wij ook al heel wat.Een goed idee om zo je familie,vrienden en girlfriends op de hoogte te houden van je vele,rijke belevenissen.Misschien moest ik maar in gaan op het idee van Pitambar,om daar wat tuinbouwlessen in de Orchideen teeld te geven.Lijkt mij ook wel leuk,of Tante Klazina er voor gaat ??Overigens een goede ervaring om zo ook eens het leven van een andere kant te bekijken.Dan zie je wel, dat geld het niet alleen is wat je gelukkig maakt.Maar zoals hier eens iemand zei,erin zwemmen hoefd niet,maar pootje baden is wel lekker. Liefde en eenheid gaat daar ver boven uit.
Maar goed Daan,thanks for your blog,wishing you all the best for the new year,and that you may come home with a lot of experience for the future,(probably more then you could have gathered in Chilliwack).
Groetjes van ome Jan & tante Klazina v.d.Bosch -
05 Januari 2013 - 06:37
Leanne:
Hey Dan!!! Some good ol' English to keep you on your toes :-) Nice to hear about your experiences, pretty crazy that you are way out there!! Hard to imagine for us Chilliwackians. I must say I admire you for your adventuresome spirit! Hopefully you'll get over the puking... (are you sure it wasn't from cola-tic??)
All the best, hope you'll add more to your blog!!
Greetings from Jan and Leanne and Jonas -
05 Januari 2013 - 07:41
Esther:
Hey Daan,
Nice to read your blog! Pap gave me the link to it before so I thought that I would quickly check it out! Sounds like that you are getting quite the experience out in Nepal! We would love to see some pictures from you sometime!! Keep us updated!
All the best out there!
From Esther and Andries -
29 Januari 2013 - 21:57
Fam. Anker:
Hallo Daan,
Leuk om iets van je belevenissen te zien.
Hoeveel mensen zijn er christelijk in Nepal en hoe komt die smog daar (als gevolg van vervuiling industrie of veel verkeer?)
We wensen je nog een mooie tijd in Nepal!
Groeten,
Gert en Janny Anker -
30 Januari 2013 - 15:25
Fre:
Hoi Daan
Fijn om eens te kunnen lezen hoe het met je gaat.
Een hele ervaring voor je!
Allen wel jammer dat je problemen hebt met je gezondheid,dat beperkt
je misschien wel wat in je doen en laten.
Je zal het gezonde brood van bakker Blanken wel missen!
Hier gaat alles prima, de vorst is over, de sneeuw weer weg.
Daan, ik wens je nog een hele goeie tijd daar, doe Piet de groeten van mij en hoop je
volgende maand in goede gezongheid terug te zien!!!!!!!
Groetjes van Leen en Fre
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
